Motto
” — Ja chcę być lekarzem.
— Taki wstyd w rodzinie! A ja marzyłam, że będzie artystą. Kiedy nosiłam go jeszcze w łonie, biegałam po lesie nago, śpiewając Bacha. Wszystko na nic.
— Widocznie mama fałszowała.”
Sławomir Mrożek “Tango”
Urodziłem się w 1973 roku. Fotografować zacząłem jako chłopiec aparatem Zenit TTL podarowanym przez Tatę, ale wcześniej go podkradałem z kartonu pachnącego licowaną skórą futerału. Świadoma fotografia pojawiła się w moim życiu znacznie później, kiedy w 2003 roku trafiłem do Warszawskiej Szkoły Fotografii Mariana Schmidta. Ze szkołą bylem związany od 2008 do 2017 roku w roli wykładowcy – w pracowniach Sprzęt i techniki fotograficzne oraz Edycji cyfrowej obrazu. Na wydziale Projektowania Graficznego wykładałem Skład i przygotowanie do druku DTP.
Fotografuję na filmach. Obraz z negatywów srebrowych odpowiada mi najbardziej, choć wykonuję też zdjęcia w kolorze. Najistotniejsze jest jednak dla mnie, jak wygląda wynik końcowy – fotografia na papierze. Doceniając prezentację i kontakt z odbiorcą za pośrednictwem internetu, to oprawioną odbitkę lub jakościowy wydruk traktuję, jako końcową formę kontaktu z widzem. Znajdując inspirację do pracy w literaturze, sztuce i spotkaniach z ludźmi, stale rozwijam swoje zainteresowania fotograficzne. W większości dotyczą ulubionej przeze mnie fotografii krajobrazu. Tematykę tą uzupełniam o praktykę ekspresyjną wg podstaw, które stworzył Alfred Stieglitz, a następnie rozszerzyli fotograficznie Edward Weston, Minor White i Paul Caponigro.
Pracuję od czasu do czasu jako fotograf. Wykonuję zdjęcia na potrzeby reklamy, wizerunku, fotosy i dokumentację. Na codzień postprodukuję fotografie i grafiki do publikacji drukowanych i mediów elektronicznych. Wykonuję ręcznie powiększenia czarno-białe i wydruki kolorowe w standardzie galeryjnym. Uczę fotografowania i pracy nad materiałem zdjęciowym. W ten sposób fotografia wypełnia całe moje życie. Aktywność zawodową dokładniej opisuję w serwisie firmowym FOTO-GRAFIKA.PL.
Jestem przyrodnikiem z zamiłowania, szczególnie pokochałem ptaki i nie ruszam się bez przewodnika Collinsa oraz lornetki nigdzie. Staram się przez swoją fotografię spowodować w odbiorcach chęć odwiedzania świata bez linii i kątów prostych – tego ludzkiego wynalazku, który narusza naturalny obraz świata. Mam poczucie przynależności do gatunku inwazyjnego i niestety na tyle zadufanego w siebie, że się tej przynależności wstydzę. Może z tego też powodu opuszczam miasto kiedy to jest tylko możliwe.